Bedenimde aldığım darbelerin izi kalıcıyken ruhumun çizgileri berraklaştı şafakta.
Gerek yokken hiçbir gürültüye, o sadece gelmeyi tercih etti.
Gürlemek için her defasında kulağıma fısıldayarak engin yollar katetti.
Beklenmedik kalp çarpıntıları acı veremeyecek kadar değerliydi...
Kırmaya korkup kaçtığım aynadaki yansımammış ve şimdi etrafım onlarla sarılı.
Hikayem yeni başladı...
Bir yanda hislerin sardığı duvarlar örüldü.
Bir yanda parçalanan suret toparlanmak için yaranmayı seçti.
Bitmişlikle son kozlarını oynadı. Ve umutları kuyudan salladı...
