Bildiğini paylaşırken kaybedilen zamanda bir kuş daha uçtu bak.
Gökyüzü denizinde solungaçlı kuşlar göç etmeye başladığında derin nefes al.
Daldığın bulutlarda unuttuğun tek şey kendi aklında.
Sadece kendi aklımı bilirim.
Tahminlere yer kalmadı ciğerlerinde.
Yavaşça nefesi bırakmak kaldı geriye.
Engin denizlerin içinden geçmesine,
Tahminlerin nehirlerden dökülmesine,
En temiz gökyüzünün dolmasına,
Aklının akmasına.
İzin vermelisin yok olmana...
Sadece kendi aklımı bilirim.
Yok olmuş, parçalara ayrılmış, uykuları kaçmış.
Paylaşmadan yuvadan uçmuş beynimin tahminleri nerede şimdi?
Hangi nehirden aktı fikirlerim?
Barajlara takılan geçmişi şimdi bulup getirmeyin...
Yok olmasına izin verin.
Yok olmanıza...
En dibini görüp tek bir dala tutunmanıza...
.........
