Gezgin

Yoktur hiç keyfi gezginin

Ya yanlış yolda ya da yola girmemiştir.

Sapağı kaçırmış mı, dönüşü görememiş mi bilinmez.

Çıkmaz yollara adımlar gider birer birer.

Çıkamadığı yollar mı, düşünceler mi?

Aklı karışmış kaldırımlarda, yolu aydınlatan son lamba da geçildi sokakta.

Karanlıkta peşi sıra adımlar için güçsüzdü ve yenik.

Güçten düşmüş eller uzanmaz cepteki fenere.

Kimse aydınlatmazsa umarsızca gidecekti bu güvensiz şeritte.

Gezgin toy değildi, yılların tozu ayaklarında.

Belki gelmişti zamanı bu yolları bırakmanın,

Bagcıkları açıp asfaltı çıkarmanın...

Gezgin gezmez, göz görmez

Yalanla karanlıktan geçilmez.

Gezgin çok şey bilirdi onlardan

                                                           Artık geçmez bu sokaklardan...

Olmazdı

Bir keresi olamazdı hatanın. Ya yaptın ya canını kurtardın.

Can her zaman soyut muydu ya da bir kişi?

Bir denemesi olmazdı hatanın. Ya zikrinde ya elinde 

Kurtuluş anahtarı soyut muydu ya da bir kişi?

Keşkesi olmazdı hatanın. Ya kaç ya saklan

Yakalandığın soyut muydu ya da bir kişi?

Geri dönüşü olmazdı pişmanlığın. Ya yandın ya sürüldün

Yüreğini söküp atan soyut muydu ya da bir kişi?

Tekrarı olmazdı zamanın. Ya akrep ya yelkovan

Var mı buna çare bulan?

Çare bulunmazdı yapılana.

Kimse dönmezdi ağlayana.

Bir kişi dönerdi ama.

Keşke hata yapılmasa...

Işıklar Sönünce

Bulutları ser altına özgürlüğün kuşları uçar her dokunuşumda.

Loş odaların içine atılmış duygulara estetik kazandır.

Yağmurun ferahlığı bedeni yıkamışken tek ayıp bulutlarla örtmek saflığı.

Nefeslerin çarpışması kasırgaları yarattı, buharlanan camların perdelerini örtme zamanı.

Vur acıların üstünden atlayarak geç bu gece sonsuzluğa ziyaret.

Gel yine koy cesareti varoluşun anahtarı körkütük elimde.

Tahminlerde Aklımız

Sadece kendi aklımı bilirim tahminler yanında.

Bildiğini paylaşırken kaybedilen zamanda bir kuş daha uçtu bak.

Gökyüzü denizinde solungaçlı kuşlar göç etmeye başladığında derin nefes al.

Daldığın bulutlarda unuttuğun tek şey kendi aklında.

Sadece kendi aklımı bilirim.

Tahminlere yer kalmadı ciğerlerinde.

Yavaşça nefesi bırakmak kaldı geriye.

Engin denizlerin içinden geçmesine,

Tahminlerin nehirlerden dökülmesine,

En temiz gökyüzünün dolmasına,

Aklının akmasına.

İzin vermelisin yok olmana...

Sadece kendi aklımı bilirim.

Yok olmuş, parçalara ayrılmış, uykuları kaçmış.

Paylaşmadan yuvadan uçmuş beynimin tahminleri nerede şimdi?

Hangi nehirden aktı fikirlerim?

Barajlara takılan geçmişi şimdi bulup getirmeyin...

Yok olmasına izin verin.

Yok olmanıza...

En dibini görüp tek bir dala tutunmanıza...

.........

Kuruş

Herkes aynı fikirde mi ?

Cebin boşken felsefe,

Doluyken el ense yapıldığının.

Bolca yormuş düşüncelerin süründüğünde,

Keyfi yazıların gülsitanda yazıldığının.

Maddiyat mutluluk değildi...

Peki ya bunu öğrendiğinde durumun neydi ?

Herkes bilir elinde yokken adaletten bahsetmeyi.

Ancak kaçınız reddederdi en yüksek mevkiyi ?

Ben istemem, dedi.

Bu kağıt parçasını istemem.

Ben bunu önemsemem.

Olmasa da olur bu sisteme hizmet etmem, dedi.

Belki de yüzlerce kez söyledi.

Ama ne zamandı bu söylenenler.

Elinde yokken değil mi?

Sonra fırsat verildi.

Kazançlardan bahsedildi.

Ağzının suları akıyordu.

Artık tek ihtiyacı oydu.

Onsuz hayat yaşanmaz.

Daha fazla, çok daha fazla kazanmalıydı.

Elleri doldukça gözleri boş bakar olmuş.

Cebine giren parçalar kalbinden sökülüyormuş.

Duyguları desteler halinde yastık altı edilmiş.

Her başını koyduğunda hislerini yitiriyormuş.

-----------

Ne olduğunu biliyorsun.

Peki ya sana fırsat verildiğinde sırt çevirir miydin?

.

Sonu

Öksüz duyguları satmanın yolu yok mu?

Kaçılmayan yaşantıların cilvelerinden,
Ne gidebildiğin ne kalabildiğin,
Kestirmeden çıkabildiğin.

Yeteri kadar acı çekilmedi daha.
Başında... En başındayız.

Bahçene diktiğin kazıkta saklı sırrı.
Bu hikayeyi bilmenin yok bir zararı.

Çaresizlikten güç alır öksüzler.
Kahraman olmak değildir amacı,
Sabrını sınarken tanrı.
Tek bir doğru içindir tüm savaşı.

Dinlenmeye yoktur vakti.
Savaş sonunda oturtacak bir yerini.

Ya bahçedeki koltuğa,
Ya önündeki kazığa...

Dalın Yolculuğu

Pislikle yol almış denizinin suyunun,
İmkanı yok önüne setler çekilen berrak okyanuslara girmesi.
Çabalar. Yanaşır. Dikkat çekmeye çalışır.

Dikkat çekmek?

Engin yollarda, derin sularda, karlı dağlarda, uçsuz bucaksız yeşilliklerdeki bir dal parçası...

Sadece bir dal parçası gibi...
Dikkat çekmek?

Yanaşmaya çalıştıkça çirkinleşen. Çirkinleştikçe yanaşan simalar.
Denemekten vazgeçmez. Yenilgiyi kabullenmez ya da reddetmez. Kaybedecek bir şeyi yoktur.
Sadece kirli elleriyle yakasına yapışır.
Gökyüzü ne doğu yakasını, ne batı yakasını kirli ellerine bırakır.
Ama çabalamak bu ya. İnatlaşmak tabiatla...

Anlaşılmalı...

Hiçbir uğraş geri getirmez akıntıya kapılmış dal parçasını...