Cebin boşken felsefe,
Doluyken el ense yapıldığının.
Bolca yormuş düşüncelerin süründüğünde,
Keyfi yazıların gülsitanda yazıldığının.
Maddiyat mutluluk değildi...
Peki ya bunu öğrendiğinde durumun neydi ?
Herkes bilir elinde yokken adaletten bahsetmeyi.
Ancak kaçınız reddederdi en yüksek mevkiyi ?
Ben istemem, dedi.
Bu kağıt parçasını istemem.
Ben bunu önemsemem.
Olmasa da olur bu sisteme hizmet etmem, dedi.
Belki de yüzlerce kez söyledi.
Ama ne zamandı bu söylenenler.
Elinde yokken değil mi?
Sonra fırsat verildi.
Kazançlardan bahsedildi.
Ağzının suları akıyordu.
Artık tek ihtiyacı oydu.
Onsuz hayat yaşanmaz.
Daha fazla, çok daha fazla kazanmalıydı.
Elleri doldukça gözleri boş bakar olmuş.
Cebine giren parçalar kalbinden sökülüyormuş.
Duyguları desteler halinde yastık altı edilmiş.
Her başını koyduğunda hislerini yitiriyormuş.
-----------
Ne olduğunu biliyorsun.
Peki ya sana fırsat verildiğinde sırt çevirir miydin?
.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder