Kucuk bir aciklik gordum denizin bir ipi andirdigi yerde.
Gozlerimi diktim acikliga sanki papatyalar firlayacakti yuzumuze,gozumuze...
Buyuleyici guzellik sabirsizca renk degistirmeye basladi.
Aciliyor,buyuyor ve yumusaklasiyordu.
Kavrulmus kahverengi,olgunlasmis kayisi,melez karamel,solmaya yuz tutmus menekse renkleri bir ustanin fircasindan dokulmus gibi havada asili duruyordu.
Mucizevi birlesim buyuluyordu ruhumu.
Sanki unutmustum gecmisimi,gelecegimi...
Hatirlayamiyorum bazi sorular ama cevaplarinin tamda orada gizli olduguna eminim.
Kainatin sirri cozulmek icin bekliyor ancak biz hala insanlari cozmeye calisarak vakit harciyoruz.
Gunes yilda bir kere dogsaydi insanlar ancak boyle anlayabilirdi bu mucizenin degerini.
Belki de deger verilmeye ihtiyaci olmadigi icin bu kadar guzeldir...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder