Yeşilin içinden gelen ses inancını kaybetmiş gibi...
Dünyanın en güzel renklerine sahip çiçek yüksek ağaçların gölgesinde güneşi göremez olmuş...
Ağaçları önüne diken tohumlarını lanetlemiş ömür boyu!
Toprağına can veren nehrin suyunu kesmişler kıskançlıkla...
Usandığı arılar artık uğramaz olmuş!
Dünyanın en güzel renklerine sahip çiçek, solamayacak kadar büyülüydü.
Vazgeçmedi imkansızları denemekten.
Toprağı susuz,yaprağı güneşsiz yaşamayı öğrendi.
Artık engelleri imrenerek bakıyor değersizliklerini anlayarak.
Ve küçük bir çiçek umarsızca yeniyor saçma bulduğu oyunu...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder